Kościół Św. Wojciecha w swojej obecnej postaci jest świątynią jednonawową,

wzniesioną z cegły, na planie krzyża łacińskiego, z długim wyodrębnionym chórem, zamkniętym wielobocznie i skierowanym na wschód. W reprezentacyjnej fasadzie zachodniej, od strony ulicy Piaskowej i Wita Stwosza, znajduje się ostrołukowy portal, przy którym, po prawej stronie, do ostatniej wojny umieszczona była późnogotycka kamienna rzeźba Św. Anny Samotrzeciej, z klęczącą postacią fundatora (1507), obecnie przechowywana we wrocławskim Muzeum Narodowym. Zwieńczenie fasady stanowi bogato profilowany szczyt ceramiczny i okazały krzyż zdwojony. Od strony południowej, pomiędzy transeptem, a prezbiterium ustawiona jest wieża, zwieńczona wysokim na 27 metrów ostrosłupowym hełmem. Po obu stronach prezbiterium znajdują się dwa aneksy, mieszczące obecnie po stronie południowej, kaplicę akademicką, a po stronie północnej zakrystię. Nad zakrystią znajduje się nadbudowana w końcu XV wieku, kondygnacja, mieszcząca pomieszczenia mieszkalne sióstr dominikanek. Od strony placu Dominikańskiego wyraźnie widoczna jest gotycka konstrukcja chóru, opiętego przyporami i przerzuconymi, ponad dachem kaplicy, łukami oporowymi. Na południowej elewacji nawy i obu ramion transeptu, widoczny jest dekoracyjny fryz, składający się z motywu przenikających się arkad i lilii, który wyznacza pierwotną wysokość korpusu nawowego, przed jego podwyższeniem w końcu XIV wieku. Jego fragmenty zachowały się także wewnątrz wieży, dobudowanej pomiędzy mury południowego transeptu, a prezbiterium. Po wzniesieniu nowego chóru fryz ten został także powtórzony na elewacji prezbiterium, poniżej okapu. Podczas powojennych prac archeologicznych odkryto także fragment dekoracji w kształcie zwróconych do siebie lwów. Analogiczne motywy dekoracyjne występują również w kościołach dominikańskich w Krakowie, Poznaniu, Sandomierzu i Sieradzu.

Od północy przylega do kościoła kaplica Św. Józefa, o surowej ceglanej fasadzie, z ostrołukowym portalem i skromnym barokowym szczytem. W niszy umieszczona jest barokowa figura Św. Józefa, trzymającego Dzieciątko. Najważniejszym elementem znajdującym się po południowej stronie kościoła jest barokowa kaplica Bł. Czesława. Wzniesiona jest na rzucie prostokąta, o zaokrąglonych narożnikach. Ponad gzymsem znajduje się wysoki tambur, na którym spoczywa czasza kopuły, zwieńczona latarnią z gorejącą kulą, odnoszącą się do Bł. Czesława. Elewacje kaplicy są bardzo skromne i posiadają tylko delikatne ramowe podziały. Do wnętrza kościoła od strony południowej prowadzi neobarokowa kruchta. W tej samej formie wzniesiona jest niewielka przybudówka przy zamknięciu prezbiterium, która mieści aktualnie księgarnię. Wejście do niej prowadzi przez późnogotycki portal, z widoczną datą 1492, który przeniesiono w 1915 roku z zachodniego przęsła nawy, gdzie prowadził do kaplicy Św. Józefa. Od północnego wschodu do świątyni przylega nowy budynek klasztoru, którego budowę rozpoczęto w 1999 roku.